Choć Dzień Kobiet jest stosunkowo nowym świętem, jego historia sięga dziesiątek, jak nie setek lat wstecz. Jego idea i symbolika opiera się na walkach o równouprawnienie kobiet
Już w starożytnym Rzymie kobiety miały swoje święto, które również przypadało na pierwszy tydzień marca. Była to forma podziękowania i szacunku za dar macierzyństwa i płodności. Podległe mężom kobiety mogły liczyć na różne podarunki i spełnione zachcianki.
Pierwsze oficjalne obchody Narodowego Dnia Kobiet odbyły się dopiero 28 lutego 1909 roku w Stanach Zjednoczonych. Niestety ciężko doszukać się potwierdzonych informacji o przyczynach i motywach wydarzenia.
W dużej mierze chodziło o podkreślenie starań kobiet o równouprawnienie polityczne i ekonomiczne, a także nawiązanie do walk przeciwko złym warunkom pracy, które nierzadko kończyły się brutalnym tłumieniem i śmiercią protestujących. Międzynarodowy Dzień Kobiet stał się zatem okazją do demonstracji. Z czasem równouprawnienie przeszło do porządku dziennego, a pamiątką i symbolem walk o nie stał się Dzień Kobiet.
Zwyczaj szczególnie hucznie kultywowano w PRL. Wówczas popularne stało się wręczanie kobietom kwiatów. Początkowo ofiarowywano goździki, a później tulipany. Oczywiście święto miało wtedy ideologiczne podłoże. Sam Gomułka podkreślał, że „nie ma dziś w Polsce dziedziny, w której kobiety nie odgrywałyby ważnej roli”.
Co więcej, w szkołach i zakładach pracy Dzień Kobiet obchodzono obowiązkowo. Była to okazja do uzupełniania braków w zaopatrzeniu, dlatego wręczano paniom takie dobra materialne jak rajstopy, ręcznik, ścierka, mydło, kawa.
Dziś już przykłada się do tego święta nieco mniejszą wagę. Z drugiej strony kobiety w ostatnich latach coraz chętniej odwołują się do korzeni i 8 marca organizują manifestacje. Mowa głównie o ruchach feministycznych.
