Jednym z nierozerwalnych symboli Bożego Narodzenia jest przystrojone drzewko iglaste. Początki takiego zwyczaju sięgają setek lat wstecz, a co niektóre epizody wielu mogą zaskoczyć. Poznajcie historię bożonarodzeniowej choinki!
Drzewo, zwłaszcza iglaste, symbolizuje życie, trwałość i płodności. Jego zielony kolor oznacza ponadto witalność i narodziny. Postrzeganie choinki przez pryzmat takich cnót towarzyszy ludzkości od zarania dziejów. Co więcej, symbolika drzewka nawiązuje do przedchrześcijańskiej tradycji ludowej, a więc kultów pogańskich. Dopiero później – mimo początkowych oporów – Kościół katolicki przyjął ten obyczaj i rozpowszechnił w krajach Europy Północnej i Środkowej.
Przyjmuje się, że tradycja bożonarodzeniowego drzewka narodziła się w Alzacji, gdzie choinki zdobiono papierowymi ozdobami i jabłkami. Wielkim promotorem przystrajania choinek oraz spędzania świąt w domowym zaciszu był Marcin Luter. Zważywszy na ogromną liczbę jego zwolenników, zwyczaj szybko przyjął się w Niemczech. W XIX wieku zadomowił się w Anglii, Francji i krajach południowej Europy. Do Polski przywędrował z Prus w czasie zaborów.
Z początku choinki zdobiono tylko w mieście. Na wsi ograniczano się do jemioły bądź gałązki sosny, świerku lub jodły. Tę tradycyjną polską ozdobę, zwaną podłaźniczką, wieszano pod sufitem. Z czasem zastąpiła ją choinka, która to stała się najbardziej rozpoznawanym symbolem świąt Bożego Narodzenia. Nieprzypadkowe są też jej ozdoby, choć nie wszystkie stosujemy do dziś. Ich symbolika ma podłoże zarówno w tradycji religijnej, jak i pogańskiej.
• Gwiazda Betlejemska – pomaga w powrocie do domu.
• Światełka – chronią przed ciemnościami i złem.
• Jabłka – przynoszą zdrowie i urodę, symbolizują również biblijny owoc.
• Orzechy – niosą dobrobyt i siłę.
• Łańcuchy – wzmacniają rodzinne więzi, przypominają też o zniewoleniu grzechem.
• Dzwonki – oznaczają dobre nowiny i radosne wydarzenia.
• Anioły – opiekują się domem.
